“နွားခြံထဲက စာသင်ဝိုင်းငယ်လေး”

မော်ဦးမြာ/ ကန္တာရဝတီတိုင်း(မ်)

သွပ်တွေနဲ့ မိုးထားပြီး အကာမရှိ၊ အခင်းကို ကောက်ရိုးတွေနဲ့ ဖြန့်ခင်းထားတဲ့ အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ အောက်မှာ ကလေးငယ်၇ ဦးနဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အမျိုးသမီးလူငယ်တစ်ဦး တို့ ဝိုင်းဖွဲ့ထိုင်နေကြပါတယ်။ အုတ်တွေကို ဆင့်၊ ပျဉ်ပြားတစ်ချပ်တင်ပြီး စားပွဲသဖွယ်ပြုလုပ်ကာ စားရေးသူကရေး၊ စာဖတ်သူကဖတ်နဲ့ ကိုယ်စီ စာတွေကိုကြိုးစားလုပ်နေကြပါတယ်။

ဒါကတော့ ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်း ဖယ်ခုံမြို့နယ်ထဲက ကျေးရွာတခုမှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့မြင်ကွင်းလေးပဲဖြစ်ပါတယ်။ အဆိုပါကလေး ငယ်တွေဟာ စစ်ရှောင်တွေဖြစ်ပြီး သူတို့စာလုပ်နေကြတဲ့ အဆောက်အဦးကတော့ ဒေသခံရွာခံတစ်ဦးရဲ့ နွားခြံအဖြစ်အသုံးပြုတဲ့ အဆောက်အဦးတစ်ခုပါ။

စစ်ဘေးရှောင်ကလေးငယ်တွေရဲ့ “နွားခြံထဲက စာသင်ဝိုင်းငယ်လေး” ဟာ ၇ ဦးသော စစ်ဘေးရှောင်ကလေးငယ်တွေဘဲ ဆိုပေမယ့် အဲ့ဒီ ၇ ဦးဟာ တနေ့မှာ တိုင်းပြည်ကို ဦးဆောင်မယ့် ခေါင်းဆောင်ကောင်းတွေ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ တပ်အပ် မပြောနိုင်ပါဘူး။

သူတို့တတွေဟာ “စစ်” ဘေးသင့်သူတွေ တနည်းအားဖြင့် စစ်ကြောင့် ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်နေကြတဲ့ စစ်ရှောင်တွေပါ။ စစ်ပွဲကို တိမ်းရှောင်ရင်း လုံခြုံမယ်လို့ တွေးထင်တဲ့နေရာမှာ မိသားစုတွေက စုပေါင်းနေထိုင်ကြပြီး ကလေးငယ်လေးတွေ စာနဲ့အလှမ်းဝေးမသွားအောင် အထက်တန်းပြီးမြောက်သွားသူ အမျိုးသမီးငယ်လေးကနေ မောင်ငယ်၊ ညီမငယ်လေးတွေကို ပြန်လည်သင်ကြားပေးနေတာပါ။

သူတို့စစ်ဘေးရှောင်နေတဲ့ နေရာမှာ လေမလုံပေမယ့် မိုးအလုံဆုံးသော နေရာတခုဖြစ်တဲ့ နွားခြံလေးကို သူတို့အတွက် စာသင်စရာနေရာလေးတခုအဖြစ် ဖန်တီးပြီး ကောက်ရိုးပုံပေါ် မိုးကာခင်း၊ စာရေးဖို့ခုံရအောင် အုတ်ခဲလေးစီကာ သစ်သားပြားခံရင်း ကလေးငယ်လေးတစ်စုဟာ စိတ်ပါဝင်စားစွာနဲ့ စာသင်နေကြပါတယ်။

“မိဘ၊ မိသားစုတွေတော့ ခြံထဲမှာပဲ စုနေကြတယ်ပေါ့နော်။ စာသင်ဖို့နေရာ သီးသန့်မရှိတော့ နွားခြံ၊ နွားစာ ထားတဲ့နေရာက မိုးလုံတော့ အဲမှာပဲ စာသင်ကြရတယ်။” လို့ ခြံပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက ကလေးငယ်တွေ စာသင်ကြားနေရတဲ့ အခြေအနေကို ရှင်းပြပါတယ်။

အဲ့ဒီစစ်ဘေးသင့်တဲ့ မိသားစုတွေကို နွားခြံပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက လက်ခံထားတာဖြစ်ပြီး ဒီမိသားစုတွေဟာ တခြားသောနေရာကို ထပ်မံတိမ်းရှောင်ဖို့အတွက် ခက်ခဲနေတဲ့အတွက် လက်ရှိနေရာမှာ ခိုလှုံနေထိုင်လာတာ နှစ်ချီကြာနေပြီလို့ သိရပါတယ်။

“တနေရာပြီးတနေရာ ရွှေ့ရတော့ ခုနေရာလဲ မသေချာသေးပါဘူး။ ဘယ်ချိန် ထပ်ရွှေ့ရအုံးမလဲတော့ မသိဘူးပေါ့။ သူတို့မိဘတွေတော့ စာသင်လို့ရမဲ့နေရာ စုံစမ်းကြပါတယ်။ ဒါမဲ့ နေဖို့ ထိုင်ဖို့ အဆင်မပြေကြပြန်ဘူးဆိုတော့ ရှိနေတဲ့မိသားစုတွေထဲမှာပဲ ဒီအရွယ်အငယ်လေးတွေကို စာပြပေးနိုင်မဲ့ သူကို သင်ခိုင်းလိုက်တယ်ပေါ့။” လို့ ခြံပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက ဆက်ပြောပါတယ်။

ကရင်နီပြည်က မိဘတွေအပြင် ဆရာ၊ ဆရာမတွေဟာ စစ်ဘေးသင့်နေတဲ့ ကလေးငယ်တွေအားလုံး ပညာသင်ယူနိုင်ဖို့အတွက် နည်းပေါင်းစုံ ကြိုးပမ်းနေကြသလို ကျောင်းနေအရွယ် ကလေးငယ်တွေဟာလည်း စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့မှုတွေကြားကနေ အတတ်နိုင်ဆုံး သင်ယူနေကြပါတယ်။

“စိန်ခေါ်မှုကတော့ ခုနေရာမှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာနေရမလဲ ပြီးတော့ စားဝတ်နေရေးပေါ့နော။ ပြီးတော့ ကျတော်ထင်တယ် မိသားစု လေးငါးဆယ်စု စုနေကြပြီးတော့ ပါလာတဲ့သားသမီးခလေးတွေ ဒီလိုမျိုးပဲ စာသင်ရဖို့ ခက်ခဲနေကြတဲ့သူတွေလဲ များကြီး ရှိနိုင်ပါတယ်” လို့ သူ့ရဲ့ ခြံလေးထဲမှာ စစ်ရှောင်မိသားစုတွေကို လက်ခံထားပြီး နွားခြံထဲမှာ စာသင်ဖို့ နေရာလေးဖန်တီးပေးသူဖြစ်သလို စစ်ရှောင်တွေကိုလည်း တနိုင်တပိုင် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးနေတဲ့ ခြံပိုင်ရှင်ဖြစ်သူက ပြောဆိုထားပါတယ်။